Jul 31, 2009

నా తీపి గుర్తులు

ఇప్పుడే జల్లెడ లో ని జ్ఞాపకాలు చదివేసరికి నాకు నా బాల్యం లోని జ్ఞాపకాలు గుర్తుకువత్చాయి... నాకు మా నాన్నగారునా ౩వ తరగతి లో నేర్పిన పద్యం ఇప్పటికి బాగా గుర్తువుంది
అక్కరకు రాని చుట్టము
మ్రొక్కిన వరమీని వేల్పు
మొహారమున దాగిన గుర్రము
గ్రక్కున విడవంగా వలయు గదరా సుమతి!!!
దీని తర్వాత ఇంక చాల పద్యాలూ నేర్పారు...
ఇన ఇది మొట్టమొదటి శతక పద్యం కాబట్టి ..మీ ముందు ఉంట్చుతున్నాను...
దీని తర్వాత ఇంక ఇలాంటి పద్యాలూ,దేవుని స్తోత్రాలు చాల చాల నేర్పారు...
ఇప్పటికి నాన్నగారి వలన నేను లలితా సహస్రనామం. విష్ణు సహస్రనామం, ఆదిత్య హృదయం,
ఇలా చాల చాల కష్టమిన స్త్రోత్రాలు కూడా నేర్పారు..
దానివల్లనే నాకు పెళ్లి ఇనతర్వాత కాస్త పూజ పునస్కారాలు అలవాటు ఇనయేమో...
ఇప్పటికి ఆఫీసు కు వెళ్లేముందు పూజ చేసుకునే వెళ్ళేదాన్ని...(ఇప్పుడు లీవ్ పెట్టాను... ఆఫీసు కు మాత్రమే పూజ కుకాదండోయ్ )...
కాలం లో పిల్లల కు మనం శతక పద్యాలూ, స్తోత్రాలు కాస్త నేర్పిస్తే వాళ్ల కు కూడా కొంచం భక్తీ ..దాంతో పాటు మనసంప్రదాయాలు కూడా నేర్పినా వాళ్ళం అవుతాం...

Jul 27, 2009

Prevention is better than Cure!!!!

There was a wooden bridge on top of a river in a city.
whenever people walked over it to cross the river,they would fall down.
To take care of this problem,the city appointed a strong policeman to stand under the bridge to save poeple who fall down.
while this helped the problem to some extent pople continued to fall down the bridge.
When the policeman moved to a different position,a new policeman was appointed to the job.
During the first few days,instead of standing at the botton of the bridge and saving the falling people,the new policeman worked with an engineer and fixed the hole on the bridge,which had not been noticed by the earlier policeman.
People the stopped falling down the bridge and the newe policeman did not have anyone to save.
This made his current job redundant and he moved on to do other things that yielded even better results for himself and the people.

Jul 8, 2009

జీవితం

ఇప్పుడే నేను టీవీ లో ఫ్లాష్ న్యూస చూసా...ఒక ఇంజనీరింగ్ స్టూడెంట్ ఆత్మహత్యా అని...కారణము తనకు బ్రతుకు మీద ఇష్టం లేదు అని....అప్పుడే ఈ వయసు కే బ్రతుకు మీద విరక్తి.... వాళ్ల అమ్మ వాళ్ళు ఎంత కష్టపడి ఫీజు కట్టి చదివిస్తుంటే... వాళ్ళ ఆశల మీద నీళ్లు చల్లి... వెళ్ళిపోయింది..... ఎందుకో అంత ఆవేశం గ నిర్ణయాలు తెసుకుంటారో....ఈ మధ్య కాలం లో ఆత్మహత్యలు చాల ఎక్కువ అయినాయి.. భర్త కోప్పడ్డాడు అని నిన్న ఒక వివాహిత ఆత్మహత్యా చేసుకుంది తన ఏడాదిన్నర బాబు ను వదిలేసి....పాపం అ చిన్నారి ఆలనా పాలనా ఎవరు చూస్తారు.... ఎంతైనా అమ్మ ను సాటి రారు కదా....కొంచం కంట్రోల్ చేసుకొంటే.... లైఫ్ మిగిలేది కదా...నాకు చాలా బాధ వేసింది ఈ సంఘటనలు చూసి...
నాకు ఉన్నాడు ఒక బాబు 14 నెలలు ... బాగా విసిగిస్తుంటే చిన్న గ ఒక దెబ్బ వేద్దాం అని చేయి ఎత్తాను...ఫస్ట్ టైం వాడి మీద చేయి లేపటం... వాడు అలా లేపటం చూసి గలగల నవ్వాడు....ఏదో అడిస్తున్నట్టు నవ్వాడు.... నిమిషం లో కోపం ఎగిరి పోయింది నాకు..... వాడికి దెబ్బ కొడ్తోంది అన్నా విషయం కూడా తెలియదు... పసివాడు పాపం... అలంటి పసివాడిని వదిలేసి ఆమె అఘాయిత్యం చేసిందంటే నాకు ఎందుకో తెలియని కోపం ,బాధ వచ్చేసాయి .. ఒక్కసారి కూడా తన తర్వాత బాబు ఎలాగా అని సందేం కూడా రాలేదా అనిపిస్తుంది.....
ఇది చదివి కొంతమంది ఇన కోపం ను ఆవేశం ను కంట్రోల్ చేసుకుంటారు అని రాస్తున్నాను...
విచిత్రం ఏమిటి అంటే ఇది న ఫస్ట్ బ్లాగ్.... ఎప్పటినుండో ఒకటి బ్లాగ్ ఓపెన్ చేయాలి అనుకున్నాను... ఇవాళ ఈ సంఘటనా తో ప్రారంభం అయింది....